تحقیق کاروفناوری هفتم
پودمان کسب و کار
مطالبی در مورد کارآفرین و کارآفرینی
کلیات موضوع کارآفرینی
کارآفرینی Entrepreneurship از ابتدای خلقت بشر همراه با او در تمام شئون زندگی حضور داشته و مبنای تحولات و پیشرفت های بشری بوده است . به طور خلاصه، کارآفرین سازمان دهنده و فعال کننده یک واحد اقتصادی(یا غیراقتصادی) و کسب و کار به منظور دستیابی به سود (دستاوردهای) شخصی (یا اجتماعی) است.در ادامه مطلب با کارآفرینی بیشتر آشنا می شوید.
متن کامل در ادامه مطلب
یک کارآفرین به منظور تحقّق ایده اش عوامل مورد نیاز مانند: زمین ، نیروی کار، مواد مصرفی و سرمایه را فراهم آورده و با استفاده از قدرت تصمیم گیری، مهارت ها و استعدادهای فردی اش در طرّاحی، سازماندهی، راه اندازی و مدیریت واحد جدید، ایده اش را محقّق می سازد و از این راه به کسب درآمد می پردازد. هم چنین در این راه عدم موفّقیت را به دلیل فعالیت در محیط غیرقابل کنترل و مبهم و با موانع پیش بینی نشده می پذیرد.
از نظر علم اقتصاد، کارآفرین فردی است که با صرف زمان و انرژی لازم ، منابع ، نیروی کار، مواد اولیه و سایر دارایی ها را به گونه ای هماهنگ می سازد که ارزش آن ها و یا محصولات حاصل از آن ها نسبت به حالت اولیه اش افزایش یابد (ایجاد ارزش افزوده کند). هم چنین کارآفرین سرمایه دار نیست ولی قادر است از سرمایه های راکد به خوبی استفاده کند .
هم چنین او مخترع ، عالم ، متخصص و هنرمند نیس ت ولی توان بهره برداری مناسب از علم ، تخصص و هنر دیگران را دارد. به طور کلّی؛ کارآفرینی به فرایند شناسایی فرصت های جدید، ایجاد کسب و کار و سازمان های جدید، نوآور و رشد یابنده برای بهره برداری از فرصت های شناسایی شده اطلاق می شود که در نتیجه آن کالاها و خدمات جدیدی به جامعه عرضه می شود.
موتور حرکت و رشد اقتصاد یک جامعه کارآفرینان هستند که در محیطی رقابتی و در شرایط عدم تعادل، جامعه را به حرکت در می آورند و توسعه می بخشند . کلید موفّقیت کارآفرینی، یافتن روش های خلّاقانه ای است که با به کارگیری تکنولوژی های جدید یا بازاریابی بهتر، سریعتر و کم هزینه تر کالاهای جدید و خواسته های بشری را به نحو احسن برآورده می سازند. این به معنای تولید کالاهای موجود با هزینه های کم تر یا ارتقای کیفیت آن ها و یا به معنای ایجاد بازارهایی برای کالاهای کاملاً جدید است .
تعاریفی که از کارآفرینی ارایه شد، مبین آن است که ، کارآفرین منتظر سرمایه گذاری و ایجاد شغل از طرف دولت نیست . او خود با شناخت صحیح از فرصت ها و استفاده از سرمایه های راکد امکاناتی را فراهم نموده و با سازماندهی و مدیریت مناسب منابع ، ایده خویش را عملی می نماید. او تنها خودش شاغل نمی شود، بلکه بدون اتّکای به دولت ، در بخش غیردولتی برای تعداد دیگری نیز شغل می آفریند و علاو ه برآن نقش مهمی در تولید دارد. این امر سبب کاهش نرخ بیکاری بدون نیاز به سرمایه گذاری دولت « اشتغال مولّد » برای ایجاد اشتغال می گردد. البتّه دولت می تواند با ارایه ی تسهیلات و پیگیری سیاست های مناسب ، حرکت کار آفرینان را شدت و شتاب بخشد.
اهمیت کارآفرینی از نظر ایجاد اشتغال
کارآفرینی مترادف ایجاد اشتغال نیست . کارآفرینی در واقع فرآیند ایجاد و تأسیس کسب و کار یا سازمان جدید است ، اما یکی از اثرات قابل توجه آن ایجاد اشتغال است . در شرایط اقتصادی فعلی و نرخ بالای بیکاری در کشورمان، ناخودآگاه کلمه اشتغال زایی » و کلمه « کارآفرینی موارد استفاده مشابهی پیدا کرده است کلمه کارآفرینی برای مجموعه اقداماتی که به ایجاد اشتغال می انجامد نیز استفاده می شود. مثلاً به هرگونه سرمایه گذاری که باعث ایجاد اشتغال شود یا هرگونه افزایش مهارت فنّی یا حرفه ای که احتمال اشتغال به کار را افزایش دهد و برای کسی کار ایجاد کند نیز کارآفرینی اطلاق می شود. لیکن هیچ کدام از این ها کارآفرینی که در نظریات توسعه مطرح شده است نمی باشد چرا که براساس نظریات اقتصادی و تجارب حاصله در اقتصاد های روبه رشد کارآفرینان موتور محرّکه ی توسعه و رشد اقتصادی محسوب می شوند و در نتیجه اشتغال زایی یکی از فرآورده ها و معلول های مهم آن می باشد.
نقش و ویژگی های کارآفرینان در جامعه
کارآفرینان به عنوان موتور توسعه ی اقتصادی، نقش ها و ویژگی های مختلف و متنوعی را در جامعه ایفا می کنند که هر یک از اهمیت ویژه ای برخوردار است. از طرفی هر کارآفرین بالقوه یا بالفعل ، به یک نسبت از این ویژگی ها و قابلیت ها برخوردار نیست. لذا کارآفرینان طیف متنوعی را شامل می شوند که همین باعث تنوع در تعریف کارآفرینی و کارآفرین شده است .
ویژگی های کارآفرینان
نوآوری - خلّاقیت - مخاطره پذیری - اعتماد به نفس- دانش فنّی - استقلال - هدفگرا - عکس العمل مثبت نسبت به مشکلات و موانع - توانایی به ایجاد ارتباطات - توفیق طلبی - تمایل به مسؤولیت پذیری
نقش و آثار کارآفرینان در جامعه
عامل اشتغال زایی - عامل ترغیب و تشویق سرمایه گذاری - عامل تعادل در اقتصادهای پویا - عامل تحول و تجدید حیات ملّی و محلی (کارآفرینی فراتر از شغل و حرفه است، بلکه یک شیوه ی زندگی است) - عامل تولید (همانند زمین، نیروی کار و سرمایه) - عامل ساماندهی و سازماندهی منابع و استفاده ی اثربخش از آن ها - عامل انتقال تکنولوژی - عامل شناخت، ایجاد و گسترش بازارهای جدید - عامل نوآوری و روان کننده ی تغییر - عامل کاهش بوروکراسی اداری (کاهش پشت میزنشینی و مشوق عملگرایی) - عامل تحریک و تشویق حس رقابت - عامل یکپارچگی و ارتباط بازارها
ضرورت پرورش و آموزش کارآفرینان
به طور سنّتی در جوامع صنعتی و به طور معمول در کشور ما کارآفرینان از طریق سعی و خطا و بقای اصلح انتخاب شده اند. کسانی که در خود توان ایجاد کسب و کار جدید را می بینند با کشف فرصت های موجود در جامعه انجام نوعی مطالعه امکان سنجی فنّی و اقتصادی، بسیج منابع پراکنده و مالی و انسانی، دست یابی به تکنولوژی های مرتبط و بالأخره با قبول خطر شکست وارد میدان کسب و کار می شوند. اما از این میان این گروه معمولاً جمع کوچکی خطر شکست زودرس را پشت سر می گذراند و به مراحل پیشرفته تر کسب و کار می رسند. کارآفرینانی که بدین نحو وارد عرصه کسب و کار می شوند معمولاً از آموزش ویژه ای جز آن چه در مشاغل قبلی خود آموخته اند برخوردار نیستند. گر چه خصایص ذاتی و موروثی افراد مانند هوش ، خلّاقیت ، عزم و اراده و جسارت و خطرپذیری، سهم مهمی در شخصیت و عملکرد کارفرمایان داشته است ، لیکن این گونه نیست که هر کس دارای این ویژگی ها باشد حتماً یک کارآفرین است . بلکه او یک کارآفرین بالقوه می باشد.
عالی